Ο τίτλος αυτού του επεισοδίου είναι «Μια καλή ψαριά» και η ομάδα του «Ορίζοντα» συνταξιδεύει με την ομάδα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» στους Λειψούς και στο νησιωτικό σύμπλεγμα νότια της Σάμου |Στην υπεραλίευση και τις τραγικές συνέπειές της στα αλιευτικά αποθέματα της Μεσογείου εστιάζει τον φακό της εκπομπής του ο Σωτήρης Δανέζης. Ετσι, δέκα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, παρουσιάζει στον «Ορίζοντα» του ΜEGA στοιχεία για το πώς αυτή η «ληστεία» σταδιακά «σκοτώνει» τις ελληνικές θάλασσες και αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τις μικρές αλιευτικές κοινότητες των νησιών του Αιγαίου.
Ο τίτλος αυτού του επεισοδίου είναι «Μια καλή ψαριά» και η ομάδα του «Ορίζοντα» συνταξιδεύει με την ομάδα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» στους Λειψούς και στο νησιωτικό σύμπλεγμα νότια της Σάμου. Εκεί οι ντόπιοι ψαράδες αναγκάζονται να χρησιμοποιούν όλο και πιο εξελιγμένα δίχτυα για να βγάλουν μια «καλή» ψαριά.
«Τα τέσσερα-πέντε τελευταία χρόνια όλα τα σκάφη έχουν χοντρά δίχτυα. Αν πιάσεις κανένα ψάρι τον Μάη, η κοιλιά του είναι τόσο διογκωμένη, αυτό το ψάρι άμα γεννήσει, κάνει ένα κοπάδι. Παλιά που δεν τα δουλεύαμε αυτά, σκαπουλάριζε κανένα μεγάλο. Μ’ αυτά, ό,τι κάτσει πάνω είναι τελειωμένο. Ποιο θα γεννήσει τώρα; Το μικρό;» λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο ψαράς Νίκος Πουλιέζος, καθώς σηκώνει τα σχεδόν άδεια δίχτυα του…
Η Αντζελα Λάζου, υπεύθυνη της εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace, επισημαίνει ότι «αυτή τη στιγμή ο αλιευτικός στόλος πιάνει δύο με τρεις φορές περισσότερα ψάρια απ’ ό,τι είναι βιώσιμο. Γεγονός που καθιστά την υπεραλίευση τη μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει η Μεσόγειος»…
Τη μεγαλύτερη «ζημιά» όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς, προκαλούν οι μηχανότρατες. Σε βίντεο-ντοκουμέντο που εξασφάλισε ο «Ορίζοντας», φαίνεται ο τρόπος που λειτουργούν τα συρόμενα αλιευτικά εργαλεία. Από το δίχτυ-σάκο δεν ξεφεύγει κανένα μεγάλο ή μικρό ψάρι, ενώ η καταστροφή που προκαλούν στον βυθό και στα ευαίσθητα οικοσυστήματα είναι μη αναστρέψιμη.
«Είναι ληστρικό ψάρεμα, είναι όσα πάρουμε, όσα μπορέσουμε να πάρουμε. Αν τους ρωτήσεις γιατί το κάνουν αυτό, θα σου πουν “μα αν δεν τα πάρω εγώ, θα τα πάρει ο άλλος”» λέει ο Θοδωρής Τσιμπίδης, διευθυντής του «Αρχιπελάγους».
Τα αδέλφια Κουνενή, από την άλλη, ιδιοκτήτες μηχανότρατας, όχι μόνο δεν συμμερίζονται τις ανησυχίες των ειδικών αλλά υποστηρίζουν ότι τα αλιευτικά εργαλεία που χρησιμοποιούν κάνουν καλό! «Εκείνο που λένε, ότι κάνουμε την καταστροφή, είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος, γιατί εμείς είναι σαν να είμαστε ένα τρακτέρ. Οπως είναι το τρακτέρ και καλλιεργεί το χώμα, το ίδιο κάνουμε κι εμείς» επιμένει ο Νικόλαος Κουνενής.
Η ομάδα του «Αρχιπελάγους» ποντίζει μια ρομποτική κάμερα και καταγράφει εικόνες από την καταστροφή στα λιβάδια ποσειδωνίας, τα δάση της θάλασσας, από τις λεγόμενες «πόρτες», τις μεγάλες μεταλλικές πλάκες που σέρνει η μηχανότρατα στον βυθό.
Επιστήμονες και ψαράδες πάντως συμφωνούν πως τη μεγαλύτερη ευθύνη για την άναρχη κατάσταση που επικρατεί στον τομέα της αλιείας στις ελληνικές θάλασσες έχει το κράτος.
Η προϊσταμένη στη Γενική Διεύθυνση Βιώσιμης Αλιείας του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Περιβάλλοντος παραδέχεται ότι εξαιτίας της γραφειοκρατίας και των αλλαγών στην πολιτική ηγεσία δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα από το 2008 κι αυτό έχει αποτέλεσμα οι αποφάσεις που λαμβάνονται για την αλιεία να είναι προϊόν αυτοσχεδιασμού…
Πηγή: https://www.efsyn.gr/
