Το ψάρεμα με ζωντανό δόλωμα

Γεια σας και πάλι. Επανέρχομαι με το τρίτο μου άρθρο, στην αγαπημένη μας ψαρευτική ιστοσέλιδα psarema.net, που δεν είναι άλλο από το, Ψάρεμα με ζωντανά δολώματα από την ακτή. Οι συγκεκριμένες τεχνικές που θα σας αναλύσω διεξοδικά, αφορούν ένα ψάρεμα υπομονής και αναμονής για μεγάλα ψάρια – κυνηγούς.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το ψάρεμα του κυνηγόψαρου, γίνεται σχεδόν πάντα την ημέρα από πολύ νωρίς το πρωί (χάραμα) μέχρι και αργά το απόγευμα (ηλιοβασίλεμα) και αυτό γιατί τα περισσότερα ψάρια – κυνηγοί δραστηριοποιούνται την ημέρα. Υπάρχουν βέβαια και ψάρια που “χτυπάνε” τα ζωντανά μας δολώματα την νύχτα, αλλά αυτά είναι σίγουρα λιγότερα. Επίσης, η συγκεκριμένη τεχνική, την νύχτα, είναι δυσκολότερο να εκτελεστεί σωστά, με αποτέλεσμα να χάνουμε ψάρια και να θέτουμε σε κίνδυνο την σωματική μας ακεραιότητα. Παρόλα αυτά θα αναφερθώ και για το νυχτερινό ψάρεμα του ζωντανού δολώματος. Αλλά πρώτα από όλα θα μιλήσουμε για τον εξοπλισμό που χρειάζεται για να εκτελεστεί σωστά η τεχνική αυτή.

Θα χρειαστούμε λοιπόν ένα με δύο καλάμια γύρω στα τρία μέτρα σχετικά μαλακά (μεσαίου action), με τους αντίστοιχους μηχανισμούς τους. Οπωσδήποτε 4 με 5 “καρολάδες” μεγάλους τυλιγμένους με πετονιά δυνατή 0,60 & 0,70. Ο κάθε “καρολάς” θα έχει από 800 με 1000 μέτρα πετονιά συνεχόμενη, χωρίς κόμπους και “ματήσεις”. Εγώ προσωπικά, έχω πάντα και δύο “καρολάδες” με καλή πετονιά 0,50, για μικρότερα δολώματα, αλλά αυτό προϋποθέτει και την ανάλογη εμπειρία στην μάχη με το μεγάλο ψάρι. Πάντως, σε κάθε περίπτωση είστε καλυμμένοι ,με πέντε “καρολάδες” (π.χ. 2 με 0,70 & 3 με 0,60 πετονιά καλής ποιότητας). Όταν εννοούμε καλή ποιότητα, αναφέρομαι σε μαλακά ναύλον- δυνατά τα οποία δεν “βερινιάζουν”. Κατά πρώτον… Δεν χρειάζονται αόρατες πετονιές σε αυτό το ψάρεμα, γιατί τα ψάρια χτυπάνε στα δολώματα χωρίς κανένα πρόβλημα και κατά δεύτερον… δεν δίνουμε μια περιουσία για να αγοράσουμε αόρατες μισίνες. Επίσης, θα χρειαστούμε οπωσδήποτε ένα με δύο “στεκάκια”, που εκεί θα περαστούν οι δολωμένες πετονιές, για να μπορούν τα ζωντανά μας δολώματα να ταξιδεύουν ελεύθερα, χωρίς κανένα πρόβλημα. Φυσικά ένας καλός γάντζος, είναι απαραίτητος για το αγκίστρωμα του θηράματος πριν το σηκώσουμε από την Θάλασσα ή μία μεγάλη “μολυβωμένη σαλαγγιά” (πραγκαρόλα) με αρκετό καλό ιστιοπλοϊκό σχοινάκι, εάν το σημείο που ψαρεύουμε είναι ψηλά από τη θάλασσα. Μερικοί κουβάδες είναι πολύ χρήσιμοι και θα σας εξηγήσω τον λόγο παρακάτω. Ακόμα, στα παρελκόμενα μας πρέπει να έχουμε μερικά μπαλάκια bulto , ψιλά αγκιστράκια, μερικά λεπτά παράμαλλα και φυσικά, αγκίστρια μεγάλα για τους “καρολάδες” 0,5 και 0,6 για ζωντανά δολώματα. Ζητήστε τα σε οποιοδήποτε μαγαζί με είδη αλιείας , έχουν όλες οι εταιρείες μην κάνουμε και διαφήμιση! 🙂 Επίσης καλό είναι να κρατάμε μαζί μας και ένα “σπινοκάλαμο” με μερικά ψαράκια ή χελάκια σιλικονούχα για την ανεύρευση μικρών κυνηγών, οι οποίοι θα γίνουν ζωντανό δόλωμα για μεγαλύτερους θηρευτές, που είναι και το ζητούμενο μας.

Την τεχνική αυτή, διέπει ένας χρυσός κανόνας, ο οποίος στην θάλασσα δεν έχει εξαιρέσεις.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΑΡΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ.

Στο σημείο λοιπόν αυτό, θα αναφέρουμε ποια είναι τα καταλληλότερα δολώματα, για την τεχνική αυτή και ποια ψάρια κυνηγούς αποσκοπούμε να πιάσουμε.

Πρώτο και καλύτερο δόλωμα είναι η ζαργάνα. Μελανούρια, κεφάλοι, γόπες, λουτσάκια, τσιμπίδια, φαγγριά, σκαθαράκια, σαρδέλες κ.λ.π. όλα κάνουν για δόλωμα, απλά κάποια από αυτά διευκολύνουν το έργο μας και κάποια μας “σπάνε τα νεύρα”. Θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.

Οι ζαργάνες θεωρούνται και είναι το καλύτερο δόλωμα, διότι μόλις την δολώσουμε (θα σας γράψω που) στο αγκίστρι μας και την ρίξουμε στο νερό, αυτή έχει την τάση να κολυμπάει σε ευθεία γραμμή. Επίσης το μελανούρι αλλά και ο λούτσος κάνουν το ίδιο. Η γόπα, αν είναι μεγάλη θα ανοίξει, αλλιώς πάει στον πάτο μπροστά στα πόδια μας. Όλων των ειδών τα αφρόψαρα (σαρδέλες, κολιοί, σαυρίδια, κοκκάλια κ.λ.π.) κάνουν για δόλωμα γιατί ψαρεύουν όμορφα , ταξιδεύουν σωστά, και οι αντανακλάσεις και οι δονήσεις που κάνουν τα δολωμένα ψαράκια ερεθίζουν και προκαλούν από μακριά τους μεγάλους θηρευτές.

Σας είπα παραπάνω όμως για φαγκριά και σκαθάρια και μπορεί να σας δημιουργηθούν εύλογες απορίες σχετικά με αυτά. Εγώ τα δολώνω σε μικρά μεγέθη μέχρι και την παλάμη μου περίπου και έχω παρατηρήσει ότι μόλις τα ρίξω στο νερό έχουν την τάση να πάνε στον βυθό. Είναι λογικό, γιατί δεν είναι αφρόψαρα. Όμως σιγά σιγά ανοίγουν και ταξιδεύουν όμορφα γιατί είναι δυνατά ψαράκια και δεν σκάνε γρήγορα. Απλώς, οι κυνηγοί που θα τα αρπάξουν συνήθως είναι αυτοί που ζουν και εν-εδρεύουν στα χαμηλότερα στρώματα του νερού και στον βυθό. Μου έχουν δώσει κάτι στήρες!!! 🙂 Λέμε όμως για κυνηγούς και για κυνήγια, να δούμε όμως ποιοι είναι αυτοί!

Ποια είναι λοιπόν τα ψάρια που προσδοκούμε να πιάσουμε με αυτή την τεχνική, πριν συνεχίσω να σας την περιγράψω.

Πάμε στα επιφανειακά & μεσαία στρώματα της Θάλασσας: -Μεγάλοι λούτσοι, γοφάρια, κυνηγοί – λαγοί ή λαμπούκες, λίτσες, ξιφίες, τόνοι, παλαμίδες, καρβούνια, μαγιάτικα, είναι τα κύρια θηράματα και στο βυθό: -Συναγρίδες, τσαούσια , μεγάλα φαγγριά, ροφοί, στήρες, σφυρίδες, πίγκες, βλάχοι αλλά και γουρουνόψαρα, σαλάχια, χριστόψαρα, μεγάλες σκορπίνες & δράκαινες και διάφορα άλλα όπως… χταπόδια παραδείγματος χάριν.

Πάμε τώρα να δούμε και να πούμε που θα ψαρέψουμε.

Επιλέγουμε μέρη με σχετικά μεγάλο βάθος δηλαδή σε βραχώδεις ακτές και σε κάβους όρμων και κολπίσκων που είναι και τα καλύτερα σημεία για αυτό το ψάρεμα. Επίσης στα μεγάλα λιμάνια στις μπούκες τους, είναι πολύ καλά σημεία αλλά εκεί υπάρχει το πρόβλημα, με τα κάθε είδους πλεούμενα που πηγαινοέρχονται και μπορεί να πέσουν πάνω στα δολώματα μας και να μας τα κόψουν χαλώντας μας το ψάρεμα αλλά και την διάθεση μας. Την έχω πατήσει κανα-δύο φορές και την μία μάλιστα με καρφωμένο ψάρι την ώρα που το πάλευα για να το κουράσω. Πέρασε πάνω από την πετονιά μου ένα κρουαζιερόπλοιο!!! 🙁 Φυσικά έκοψε η πετονιά “στεγνά” με αγκιστρωμένο το ψάρι, το οποίο είναι αμφίβολο εάν την “έβγαλε”. Για αυτό είναι καλύτερα να ψαρεύετε, σε τόπους που δεν υπάρχει μεγάλη κυκλοφορία από σκάφη και επαγγελματίες ψαράδες που ζώνουνε τους τόπους με δίχτυα και παραγάδια. Καλό είναι επίσης, στο ψάρεμα αυτό, να είστε δύο άτομα, γιατί στην μάχη με το μεγάλο ψάρι, χρειάζεται βοήθεια και συνεργασία και από τους δύο, για την επιτυχή έκβαση της μάχης. Μόνο μετά από μεγάλη εμπειρία, μπορεί κάποιος να την εφαρμόσει μόνος του, αλλά πάντα είναι καλύτερα να είναι δύο οι ψαράδες. Είναι κορυφαία τεχνική και το ζητούμενο μας είναι κορυφαία θηράματα-ψάρια.

Είμαστε λοιπόν πρωί -πρωί στο σημείο που έχουμε επιλέξει για να εφαρμόσουμε την τεχνική μας αυτή. Να ψαρέψουμε δηλαδή. Κάνουμε το παραδοσιακό καφεδάκι μας και ξεκινάμε με ηρεμία να συλλέξουμε, όσα ζωντανά δολώματα μπορούμε να διαχειριστούμε. Εάν είναι εποχή της ζαργάνας, θα δολώσουμε ζαργάνες που όπως είπαμε είναι από τα καλύτερα δολώματα. Αρματώνουμε το καλάμι μας, δένοντας στην μάνα του μηχανισμού, ένα μπαλάκι το οποίο έχουμε μισογεμίσει νερό. Στην άλλη τρύπα που έχει το μπαλάκι – μπούλτο, δένουμε ένα παράμαλλο αρκετά μακρύ, τουλάχιστον μία οργιά ανάλογα πάντα και το καλάμι μας, από ψιλή πετονιά. Εγώ προσωπικά δουλεύω 0,20 & 0,18 διατομή πετονιάς για το παράμαλλο. Στην συνέχεια ένα μακρόλλικο ψιλό αγκιστράκι 10 ή 12άρκι. Για δόλωμα χρησιμοποιούμε ακροβάτη που τον δολώνουμε σε μεγάλα σχετικά κομμάτια και τον αφήνουμε να κρέμεται αρκετά κάτω από το αγκίστρι. Πετάμε όσο ποιο μακριά μπορούμε και κάνουμε ένα είδος αργής συρτής για να προκαλέσουμε τις ζαργάνες να τσιμπήσουν. Όταν την πιάσουμε, την ξαγκιστρώνουμε προσεχτικά από το καλάμι και την δολώνουμε στο αγκίστρι του “καρολά”, από κάτω στην κοιλιά της και προς την ουρά επιδερμικά, χωρίς να της πειράξουμε την σπονδυλική της στήλη. Εάν είναι πολύ μεγάλη την βάζουμε σε “καρολά” 0,70 ή εάν είναι μικρότερη σε 60άρη. Την ρίχνουμε μαλακά στην θάλασσα και την βοηθάμε να φύγει δολωμένη, ξετυλίγοντας τα πρώτα μέτρα της πετονιάς μας εμείς. Στην συνέχεια, αφού έχει απομακρυνθεί, περνάμε την πετονιά πάνω από το ανοικτό στεκάκι μας και βάζουμε τον “καρολά” μέσα σε ένα κουβά (να οι κουβάδες που σας είπα) γεμάτο με νερό, κάτω από την στέκα μας για να ξετυλίγει μόνη της η ζαργάνα, την πετονιά που χρειάζεται όσο ταξιδεύει. Εμείς με αυτόν τον τρόπο, ψάχνουμε να πιάσουμε να δολώσουμε και άλλη ζαργάνα, αφού η δολωμένη ψαρεύει μόνη της. Φυσικά ελέγχουμε πάντα την κατάσταση και έχουμε τον νου μας να είναι πάντα στην δολωμένη.

Να γιατί χρειάζονται δύο άτομα. Ο ένας είναι πάνω στα δολώματα και ο άλλος ψάχνει για νέα, κάνοντας συρτούλα. Με λίγα λόγια δολώνουμε 4 με 5 ζαργανάκια, περιμένοντας να τα αρπάξει κάποιος κυνηγός. Στο σημείο αυτό να σας επισημάνω ότι, όταν η ζαργάνα (που έχουμε δολώσει) κουραστεί,  θα σταματήσει. Τότε εμείς παίρνουμε τα όποια μπόσικα της πετονιάς υπάρχουν και ελαφρώς τεντωμένη την πετρώνουμε με μικρές πετρούλες . Όταν τώρα το ψάρι “χτυπήσει”, η πέτρα εκσφενδονίζεται και η πετονιά αρχίσει να ξετυλίγεται βίαια και με ταχύτητα, ανάλογα φυσικά το ψάρι.

Δεν καρφώνουμε αμέσως αλλά οπωσδήποτε περιμένουμε να κάνει το ψάρι ένα σταμάτημα. Στην συνέχεια όταν ξεκινάει και παίρνει πάλι πετονιά και επιταχύνει, τότε καρφώνουμε πολύ δυνατά, τραβώντας και τα όποια μπόσικα της πετονιάς έχουν δημιουργηθεί, λόγω και της απόστασης που μας χωρίζει μέχρι το ψάρι.

Προσέξτε τώρα μία λεπτομέρεια στο κάρφωμα! Εάν το δόλωμα από την εμπειρία μας, είναι πατωμένο (πιθανότατα έχει ψοφήσει και έχει κάτσει στο βυθό) και το πάρσιμο του κυνηγού είναι ξερό και βίαιο, καρφώνουμε σε πρώτο χρόνο χωρίς να περιμένουμε σταμάτημα και τραβάμε δυνατά προς τα πάνω. Γιατί;;; Μάλλον πρόκειται για μαύρο (ροφό – πίγκα ή σφυρίδα) που δεν θέλουμε να βραχώσει. Αλλά αυτό μόνο με πολύ εμπειρία, μπορούμε να το αντιληφθούμε και πάλι… δεν είμαστε σίγουροι. Έχω πιάσει μαγιάτικο σε πατωμένη νεκρή ζαργάνα.

Μετά τα γνωστά, τραβάει αυτό και κάνει κεφάλια. Του δίνουμε πετονιά αφήνοντας την να γλιστράει δύσκολα από τα χέρια μας, με σκοπό να το κουράσουμε. Δεν τραβάει, κερδίζουμε μέτρα πετονιάς και μειώνουμε την απόσταση που μας χωρίζει. Σιγά σιγά εάν είναι δυνατό ΧΩΡΙΣ ΛΑΧΤΑΡΑ παλεύουμε και πιέζουμε το ψάρι χωρίς να φτάσουμε στα όρια θραύσης την πετονιά μας ή χειρότερα να κοντράρουμε υπερβολικά στα κεφάλια του και να μας κόψει τα χέρια. Έχω βγάλει 50κιλο μαγιάτικο από τον βράχο και το έφερα ανάποδα χωρίς ψυχή, μόνο τα φτεράκια του κουνούσε! 😉 Καλό θα είναι όταν είναι δύο οι ψαράδες, o ένας να δουλεύει το ψάρι με την πετονιά πάντα στα χέρια του και ο άλλος στον “καρολά”, να τυλίγει και να ξετυλίγει, ανάλογα την στιγμή που ο άλλος θα του το ζητήσει. Πάντα πρέπει να έχουμε επαφή με το “πιασμένο” ψάρι. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί έτσι ξέρουμε που βρίσκεται. Όταν όλα πάνε καλά ο γάντζος ή η πρακαρόλα (αν είμαστε ψηλά) έχουν τον τελευταίο και σημαντικό λόγο.

Τώρα όπως σας είπα παραπάνω, μπορούμε να δολώσουμε διάφορα ψάρια κάνοντας και συρτή με τεχνητά δολώματα (λούτσοι , μελανούρια και άλλα αφρόψαρα) τα οποία τα δολώνουμε σε σημεία, που δεν τα πληγώνουμε ιδιαίτερα, για να αντέξουν περισσότερο και να ψαρεύουν καλύτερα.

Να σας πω με λίγα λόγια για το βράδυ.

Ισχύουν όλα τα παραπάνω, αλλά το σκοτάδι δεν είναι σύμμαχος μας. Για σκεφτείτε στο πάνω “ζόρι” να… στραβοπατήσετε. Δεν βλέπετε την πετονιά , την κατεύθυνση του ψαριού κ.λ.π. Όλα είναι ποιο δύσκολα και το ψάρεμα είναι στην “κόψη του ξυραφιού”. Αμαρτία να χάνουμε ψάρια, γιατί και αυτά μπορεί να πεθάνουν άδικα, αλλά φυσικά μας  “χαλάει” – “σκαρμώνουμε” όπως λέμε, τους τόπους που ψαρεύουμε.

Να κάνω μία αναφορά, σε εξαιρετικά ζωντανά δολώματα για το ψάρεμα αυτό, που προϋποθέτουν όμως την νυχτερινή ανεύρεση τους. Καλαμάρια , θράψαλα & σουπιές είναι τρομερά δολώματα, απλά πρέπει να τα ψαρέψουμε στα τελευταία σκοτάδια πριν το ξημέρωμα, για να τα δολώσουμε. Ψαρεύονται με καλαμαριέρες κάνοντας συρτούλα στο ίδιο σημείο που θα τα δολώσουμε, τους Φθινοπωρινούς & Χειμερινούς μήνες. Τα δολώνουμε από την κάτω τους πλευρά δίπλα στο σιφώνι τους με ένα πέρασμα του αγκιστριού. Δεν υπάρχει ψάρι που να μπορεί να αντισταθεί άμα τα συναντήσει.

Μερικά χαρακτηριστικά πιασίματα δικά μου με την συγκεκριμένη τεχνική, πέρα από μαγιάτικα, συναγρίδες, μαύρα ψάρια πατόψαρα και τα άλλα τα συνηθισμένα, είναι: Ξιφίας, βασιλικές μεγάλες ζαργάνες, χριστόψαρο μεγάλο, χταπόδια 5κιλα & 3κιλα, τεράστιες σκορπίνες και μεγάλα σαλάχια !!!
Η συγκεκριμένη τεχνική με τα ζωντανά δολώματα είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο με πάρα πολλές παραμέτρους και μόνο με την τριβή και την τακτική εφαρμογή της μπορείτε να έχετε επιτυχίες και να λέτε ότι την κατέχετε. Ακόμα και εγώ που την εφαρμόζω τουλάχιστον 25 χρόνια δεν μπορώ να πω ότι την κατέχω πλήρως.
Πάντως οι πληροφορίες που σας μεταφέρω έχουν μεγάλο υπόβαθρο (άπειρες ώρες δολωμένος & πάρα πολλά εκλεκτά ψάρια πιασμένα) οπότε εσείς μπορείτε να κρατήσετε ότι θεωρείται καλύτερο για εσάς και τα υπόλοιπα… στην ΘΑΛΑΣΣΑ παιδιά!!

Έχει να μας διδάξει πολλά αρκεί να είμαστε ανοιχτοί και να την ακούμε.

Την αγαπούμε όλοι άλλωστε!

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε πάντα καλά και θα επανέλθω!

Μανώλης Χατζηγιαννάκης.

[!] Αναφορά

• Ζήτημα: *
  1. Παραβίαση όρων χρήσης 2. Ανεπιθύμητο μήνυμα 3. Μη έγκυρο περιεχόμενο. 4. Δεν λειτουργεί το βίντεο. 5. Πολλές διαφημίσεις 6. Παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. 7. Το περιεχόμενο δεν εμφανίζεται σωστά. 8. Προσβλητικό- ρατσιστικό περιεχόμενο. 9. Άλλο
• Το όνομά σου:
  
• Το email σας: *
  

• Λεπτομέρειες
  

Υποβολή αναφοράς