Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Μπαμάγκα, σε μία πόλη 1000 ατόμων στην άκρη της χερσονήσου Cape York, στην πολιτεία του Queensland της Αυστραλίας κι έχοντας ως "πισίνα" τα νερά του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου, του άρεσε να πηγαίνει με τους φίλους του για υποβρύχιο ψάρεμα, αναζητώντας πότε καραβίδες και πότε αστακούς.
"Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έπαιζα εδώ μπάσκετ. Δεν περίμενα ποτέ να φτάσει η καριέρα μου εδώ. Δεν πίστεψα ποτέ ότι η καριέρα μου θα ήταν μακριά από την Αυστραλία", παραδέχεται ο Νέιθαν Τζαγουάι.
Το υποβρύχιο ψάρεμα και το ράγκμπι ήταν εκείνα με τα οποία ασχολήθηκε ως παιδί, καθώς όπως παραδέχεται δεν πήγε ποτέ του ούτε σε εμπορικά κέντρα, ούτε έπαιξε το αγαπημένο παιχνίδι των αγοριών, play station.
"Πηγαίναμε 3-4 μέτρα κάτω από το νερό, ψάχνοντας για αστακούς. Ήταν πολύ διασκεδαστικό αλλά συνάμα και πολύ επικίνδυνο, καθώς υπήρχαν καρχαρίες", σχολίασε ο Αυστραλός θηριώδης σέντερ για να συνεχίσει:
"Η πόλη μου είμαι μία εξαιρετική πόλη για να χαλαρώσεις. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα για να κάνεις. Πηγαίναμε για ψάρεμα, ή για κυνήγι. Όταν μεγάλωνες έπρεπε να βρεις κάτι να κάνεις, δεν είχες να πας σε κάποιο εμπορικό κέντρο ή να κάνεις κάτι άλλο. Κάθε μέρα μετά το σχολείο, εγώ και οι φίλοι μου "ξεπορτίζαμε". Μεγαλώνοντας έμαθα να παίζω ράγκμπι, οπότε το να παίζω δυνατά στη ρακέτα δεν είναι κάτι το φοβερό για μένα. Είμαι συνηθισμένος σε αυτό".
Μπορεί ράγκμπι να έπαιζε από παιδί, αλλά μπάλα μπάσκετ έπιασε στα χέρια του μετά τα 16 του χρόνια... Ένας θείος του, του συνέστησε να αρχίσει να παίζει μπάσκετ και από την πρώτη του κιόλας επαφή με το άθλημα έδειξε να έχει μεγάλο ταλέντο.
Ξεκίνησε από μία ομάδα στην Αυστραλία (Cairns Taipans) και στη συνέχεια έγινε ντραφτ, πριν αρχίσει να παίζει στην Ευρωλίγκα. Πέρασε από την Παρτίζαν όπου είχε την πρώτη του... γνωριμία με την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Η επόμενη χρονιά τον βρήκε στην Ούνιξ Καζάν, όταν και η ρωσική ομάδα αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα με 3-0 νίκες.
Φέτος θέλει να φτάσει μέχρι το Λονδίνο και δηλώνει ευλογημένος που ζει και παίζει στην Ευρώπη... "Είναι φοβερό που το μπάσκετ μπορεί να σε φέρει σε τόσα διαφορετικά μέρη και διαφορετικές χώρες. Συναντάς διαφορετικούς προπονητές και πολλούς καλούς ανθρώπους. Στην πόλη μου υπάρχουν προβλήματα με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ και να είναι είμαι ένας από τους πρώτους που δεν πήρα αυτό το μονοπάτι. Είμαι ευλογημένος γι' αυτό", κατέληξε ο Τζαγουάι σε μία κατάθεση ψυχής.