Την ώρα που όλοι στη Συκαμνιά περίμεναν την ανακοίνωση για το Νόμπελ ο Στρατής έφευγε για ψάρεμα
Γεμάτη κάμερες τηλεοπτικών σταθμών από όλον τον κόσμο ήταν σήμερα η Σκάλα Συκαμνιάς, εν αναμονή της ανακοίνωσης της απονομής του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης, για το οποίο ήταν υποψήφιοι και δύο κάτοικοι αυτού του γραφικού χωριού της βόρειας Λέσβου. Πρόκειται για τον 40χρονο ψαρά, Στρατή Βαλαμιό και την 85χρονη Αιμιλία Καμβύση, που εκπροσωπούν τους κατοίκους της Λέσβου, οι οποίοι από τις αρχές του περσινού καλοκαιριού προσέφεραν απλόχερα υποστήριξη και περίθαλψη στους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που έφτασαν με βάρκες από τις απέναντι ακτές της Μικράς Ασίας. Η ζωή, πάντως, παρά την πολυκοσμία, στο ήρεμο χωριό τους δεν άλλαξε. Η «γιαγιά Μιλίτσα» στο σπίτι της και ο Στρατής Βαλαμιός στη βάρκα του, να ρωτά με νόημα όσους τον έβλεπαν να φεύγει για ψάρεμα «ποια η σημασία των βραβείων αν με αυτά δεν σταματά κανένας πόλεμος, αν παρά τα βραβεία, στη θάλασσα συνεχίζουν να πνίγονται οι άνθρωποι…;». Όσο για την απάντηση που έδωσε σε όσους τον ρώτησαν πώς φεύγει για ψάρεμα αφού σε λίγο θα ανακοινωθεί αν θα είναι νομπελίστας, ο Στρατής Βαλαμιός αρκέστηκε να τους κουνήσει το χέρι καθώς ξεμάκραινε από την Παναγιά τη Γοργόνα, το σήμα κατατεθέν του χωριού του, λέγοντας πως «οι λογαριασμοί δεν καταλαβαίνουν από βραβεία και το μεροκάματο της μέρας δεν μπορεί να χαθεί».
Πηγή:www.lifo.gr
8 Οκτωβρίου 2016 @ 6:08 μμ
8 Οκτωβρίου 2016 @ 4:40 μμ
8 Οκτωβρίου 2016 @ 11:59 πμ
“Τέτοιες” απαντήσεις ούτε καθηγητές πανεπιστημίου δεν μπορούν να δώσουν. Απλοί, “λαϊκοί” άνθρωποι, που ζούνε στο μεροκάματο, είναι αυτοί οι άνθρωποι, που πρέπει να βλέπουμε και να παραδειγματιζόμαστε όλοι εμείς. Τι σημασία έχει λοιπόν εαν του δώσουν ή εάν δεν του δώσουν το νόμπελ ειρήνης; …το έχει κερδίσει ήδη στις καρδιές μας.