Καμπάνα σε ασφαλιστική εταιρεία που “πατούσε” στα ψιλά γράμματα

Ιδιώτης βρήκε το ταχύπλοο επιβατικό του σκάφος “Δέσποινα” κατεστραμμένο και μισοβυθισμένο, μετά από σφοδρή θαλασσοταραχή, σε απόσταση 500 μέτρων από το ρεμέτζο του λιμανιού της Ουρανούπολης, όπου το είχε δέσει, αλλά η εταιρεία στην οποία το είχε ασφαλισμένο αρνήθηκε να τον αποζημιώσει.
Για την άρνηση της καταβολής του ασφαλίσματος η εταιρεία βρήκε πάτημα ότι ο ιδιοκτήτης του σκάφους δεν είχε γνωστοποιήσει πως ο μόνιμος τόπος ελλιμενισμού του σκάφους ήταν διαφορετικός από εκείνον της μαρίνας της Καλαμαριάς, που είχε δηλωθεί στο ασφαλιστήριο.
Τη διαφορά του με την ασφαλιστική ο ιδιώτης την έλυσε στα δικαστήρια και τελικά δικαιώθηκε από το Εφετείο Θεσσαλονίκης μετά από πολύχρονο δικαστικό αγώνα.
Ο θεσσαλονικιός ιδιοκτήτης του ταχύπλοου, το οποίο ήταν εγγεγραμμένο στο νηολόγιο Θεσσαλονίκης και είχε μήκος 6,5 μέτρων και πλάτος 2,5 μέτρων, το είχε ασφαλίσει από το 2001 και η ασφάλειά του βρισκόταν εν ισχύ όταν “έχασε” το σκάφος του. Το ασφάλιστρο που πλήρωνε ήταν 328,53 ευρώ και κάλυπτε το σκάφος όταν βρισκόταν σε υπηρεσία στη θάλασσα ή σε κλειστά ύδατα ή μέσα στο λιμάνι για ζημία ή απώλεια που προξενείται από “κινδύνους θαλάσσης”.
Ήταν 14 Νοεμβρίου του 2004, όταν ο ιδιοκτήτης του σκάφους Δ.Α., μαζί με τον γιο του, τον οποίο είχε δηλωμένο σαν πλήρωμα στην ασφαλιστική εταιρία, και κάποιους φίλους πήγαν για ψάρεμα στην περιοχή των βραχονησίδων Δρένια της Χαλκιδικής. Την ώρα που ψαρεύανε ο ιδιοκτήτης του σκάφους πληροφορήθηκε πως επίκειται ραγδαία επιδείνωση των καιρικών συνθηκών. Αρχικά προσπάθησε να οδηγήσει το σκάφος στα νησάκια Δρένια, σε απόσταση 4 ναυτικών μιλίων από εκεί που ψάρευαν, για να μην τον πιάσει ο καιρός.
Μόλις έφθασαν εκεί, μετά μιάμιση ώρα, είδαν τα τεράστια κύματα να περνάνε πάνω από τις βραχονησίδες. Έκριναν ότι δεν θα ήταν εκεί ασφαλείς και συνέχισαν με κατεύθυνση την Αμμουλιανή, σε απόσταση δύο ναυτικών μιλίων, με στόχο να βρουν καταφύγιο στο λιμάνι της. Ο καιρός όμως επιδεινώθηκε και επειδή η προσέγγιση της Αμμουλιανής ήταν επικίνδυνη κατευθύνθηκαν προς το λιμάνι της Ουρανούπολης.
Πράγματι το ταχύπλοο μπήκε στο λιμάνι της Ουρανούπολης και, αφού ο ιδιοκτήτης του το έδεσε στους δύο κάβους, που ήταν συνδεδεμένοι με το σταθερό ρεμέτζο, το οποίο είχε κατασκευάσει ο ίδιος ο Δ.Α., σε απόσταση 60 μέτρων, βγήκαν όλοι κολυμπώντας από το σκάφος στην ακτή.
Ο καιρός επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο. Οι άνεμοι έφθασαν τα 9 μποφόρ με αποτέλεσμα το βράδυ να κοπούν οι κάβοι και να παρασυρθεί το σκάφος σε παρακείμενη βραχώδη περιοχή. Τα δυνατά κύματα όλη τη νύχτα πετούσαν το ακυβέρνητο σκάφος επάνω στους βράχους. Τη βραδιά εκείνη τα κύματα ήταν τόσο μεγάλα που έπαιρναν τόνους από πέτρες και τις πετούσαν από την άλλη πλευρά της σκάλας, ενώ πέταξαν στη θάλασσα και τρία σταθμευμένα αυτοκίνητα.
Το άλλο πρωί που υποχώρησαν τα έντονα καιρικά φαινόμενα διαπιστώθηκε πως το σκάφος δεν ήταν δεμένο στο ρεμέτζο. Μετά από έρευνα εντοπίσθηκε σε απόσταση 500 μέτρων, πλήρως κατεστραμμένο.
Είχε υποστεί ρήγματα στα περισσότερα σημεία του πλαστικού του σώματος στην πλώρη και την πρύμη και είχε σπάσει ακόμη και το “ποδαρικό” της εξωλέμβιας μηχανής του.

Αρνήθηκε να πληρώσει
Αμέσως ενημερώθηκαν η ασφαλιστική και οι πραγματογνώμονές της, που εξέτασαν το σκάφος και διαπίστωσαν πως η αποκατάσταση των εκτιμώμενων ζημιών θα υπερκάλυπτε το ποσό της ασφαλιστικής του αξίας. Η ασφαλιστική εταιρεία δεν αμφισβήτησε την ολική απώλεια του σκάφους, αλλά αρνήθηκε να πληρώσει την αποζημίωση επικαλούμενη τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου!
Σύμφωνα όμως με την απόφαση του δικαστηρίου, στην έντυπη αίτηση ασφάλισης που υπέβαλε ο ιδιοκτήτης του σκάφους, πριν καταρτιστεί η σύμβαση, δεν είχε δηλωθεί συγκεκριμένος τόπος ελλιμενισμού του σκάφους αλλά τόπος συνήθους ελλιμενισμού.
Μάλιστα, όπως επισημαίνεται στην απόφαση, στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο, που προσκομίσθηκε και από τις δύο πλευρές, αναφέρεται ότι το σκάφος για διάστημα 12 μηνών μπορεί να κινείται στα ελληνικά και διεθνή ύδατα ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας.
Παράλληλα υπογραμμίζεται πως ο ιδιοκτήτης του σκάφους είχε γνωστοποιήσει στον ασφαλιστικό πράκτορα πως το σκάφος, εκτός από τη μαρίνα της Καλαμαριάς, ελλιμενίζεται στο λιμάνι της Ουρανούπολης, όπου παραθερίζει τους θερινούς μήνες με την οικογένειά του.
Τέλος το δικαστήριο έκρινε πως τα σκάφη δεν ασφαλίζονται για να είναι ελλιμενισμένα, αλλά για να χρησιμοποιούνται από τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να ενημερώνουν εγγράφως την ασφαλιστική εταιρεία σε ποιο λιμάνι βρίσκονται κάθε στιγμή που ταξιδεύουν με το πλοίο.