Βατραχόψαρο- Το άσχημο ψάρι με την απίστευτη γεύση

Θα αναφερθούμε σε ένα ψάρι που είναι «κυνηγός» των άλλων ψαριών, χωρίς όμως να καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια για την αναζήτηση των θηραμάτων του. Αναφερόμαστε στην Σκλεμπού ή πεσκανδρίτσα (Lophius piscatorius) ή (όπως το ξέρουν οι περισσότεροι), βατραχοψαρο.

Η πεσκανδρίτσα είναι ένα ψάρι το οποίο έχει πολύ άσχημη εμφάνιση, όμως, είναι πάρα πολύ νόστιμο. Είναι ίσως ένας από τους καλύτερους θαλασσινούς μεζέδες, που αξίζει να έχετε στο πιάτο σας.

Ανήκει στην οικογένεια των Οφιοειδών, έχει κερατοειδείς σχηματισμούς και στο κεφάλι της υπάρχει ένα λοφίο, το οποίο «κινείται» περιοδικά, για να δελεάζει τα ψάρια της περιοχής. Μόλις το θήραμα πλησιάσει το «λοφίο», η πεσκανδρίτσα επιτίθεται ταχύτατα, καταβροχθίζοντάς το.

Έχει στηθαία πτερύγια, που μοιάζουν με τα πόδια του βατράχου , για αυτό έχει και την σύνηθες ονομασία, βατραχόψαρο. Συναντάται σε βάθος από 20 έως 1.000 m.

Με τις κινήσεις των πτερυγίων της, μπορεί να “χωθεί” μέσα στον αμμώδη ή λασπώδη βυθό (εκεί που συνήθως ζει) και αφού κρυφτεί καλά, αφήνει εκτεθειμένα μόνο το στόμα και τα μάτια της.

Το μέγεθος που φτάνει ένα ανήλικο ψάρι, είναι περίπου στο 1 μέτρο και του βάρος του τα 32 κιλά. Έχει όμως αλιευθεί στον Ατλαντικό, σε μέγεθος που άγγιζε τα δύο μέτρα και βάρος τα 57 κιλά!

Όσο και εάν φανεί παράξενο για κάποιους, το νοστιμότερο «σημείο» του ψαριού είναι το συκώτι του. Επίσης αυτό που «τρώγεται», είναι τα μάγουλα και η ουρά του. Δεν έχει πάρα πολλά κόκαλα (έχει ένα κεντρικό μονάχα) και είναι γευστικότατη, με όποιον τρόπο και αν μαγειρευτεί. (Ένα «μαγειρικό μυστικό» είναι να μαγειρευτούν τα μάγουλα μαζί με την ουρά στο φούρνο με λαδόκολλα). Η γεύση τους, θα σας θυμίσουν αστακό! Επίσης είναι πολύ καλό ψάρι για “κακαβιά” ή ψαρόσουπα.

ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΤΗΣ

Τις περισσότερες φορές πιάνεται σε παραγάδια, στα βαθιά με ζωντανό δόλωμα. Επίσης μπορεί να αλιευθεί και σε συρτοκαθετή, σε κοντοφύλακα , σε Tai rubber και σε ζόκα δολωμένη με σουπιά ή καλαμάρι. Πολλές φορές όμως μπλέκεται στα δίχτυα εξαιτίας των άλλων ψαριών που είναι πάνω σε αυτά.

Συνήθως, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας είναι κρυμμένη και μετακινείται μόνο την νύχτα.

Λόγω του ιδιαίτερου σώματός της, δεν έχει μεγάλη ταχύτητα, όμως όταν νιώθει ότι κινδυνεύει, επιτίθεται με τον ίδιο τρόπο, που επιτίθεται και στα θηράματά της.