Η καθημερινότητα των ψαράδων στην Ιεράπετρα Κρήτης έχει μετατραπεί σε μια ασταμάτητη μάχη με τους λαγοκέφαλους. Τα αιχμηρά δόντια των τοξικών ψαριών τρυπούν τα δίχτυα, μειώνοντας δραματικά τις ψαριές και απειλώντας την επιβίωση μιας ολόκληρης κοινότητας.
Από την στιγμή που επιστρέφουν στο λιμάνι, οι αλιείς δεν αράζουν για ξεκούραση. Αντ’ αυτού, περνούν ατελείωτες ώρες ράβοντας τα κατεστραμμένα δίχτυα τους, προετοιμάζοντας τα για το επόμενο ψάρεμα. “Μόλις γυρίσουμε, ράβουμε ασταμάτητα,” δηλώνει ένας ψαράς στο neakriti.gr. “Ράβουμε πολλές περισσότερες ώρες από τις μοδίστρες.”
Η μάχη με τους λαγοκέφαλους έχει εξαντλήσει και απογοητεύσει τους ψαράδες. “Βλέπουμε ότι η παράκτια αλιεία καταστρέφεται και η Πολιτεία σφυρίζει αδιάφορα,” θρηνεί ένας άλλος. “Μας έταξαν αποζημιώσεις, αλλά ούτε αυτές έχουμε δει.”
Η μείωση των ψαριών έχει πλήξει καίρια τα εισοδήματα των αλιέων. “Δεν πιάνουμε πάνω από ένα κιλό μπαρμπούνι,” λέει ο Αλέξης Χαραλαμπάκης. “Με αυτές τις ψαριές, δεν μπορούμε να πληρώσουμε ούτε τα πετρέλαια.”
Η παράνομη αλιεία από ξένους αλιείς και η κλιματική αλλαγή επιδεινώνουν την κατάσταση. “Όλοι σκεφτόμαστε να αλλάξουμε επάγγελμα,” δηλώνει ένας ψαράς. “Στο λιμάνι της Ιεράπετρας έχουμε μείνει μόνο μια δεκαπενταριά σκάφη.”
Η απειλή για την επιβίωση της παράκτιας αλιείας είναι ορατή. Χρειάζονται άμεσες λύσεις, όπως η ενίσχυση των ψαράδων με αποζημιώσεις και η λήψη μέτρων για τον έλεγχο της παράνομης αλιείας, για να σωθεί μια ολόκληρη οικονομική και πολιτισμική κληρονομιά.
