Παρακαλούμε “δώστε” λίγο προσοχή σε αυτό το (φαινομενικά) μικρό και κάτω από 10 εκατοστά αμμώδη-χρωματιστό ψάρι της θάλασσας. Ξοδεύει τον μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, με το να βρίσκεται θαμμένο στον βυθό, με το δηλητηριώδες ραχιαίο πτερύγιο του, να “διακρίνεται” πάνω από την αμμώδη επιφάνεια. Σε (ευτυχώς) σπάνιες περιπτώσεις, κυρίως όταν τα ψάρια αυτά είναι σε αφθονία, τοποθετούνται “στην σειρά” και όρθια μαύρα τρίγωνα κοσμούν τον αμμώδη βυθό.

 

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, διότι πρόκειται για την γνωστή σε όλους τους ψαράδες ΔΡΑΚΑΙΝΑ! 

Ελπίζουμε κάνεις να μην έχει την ατυχία, να “πατήσει” ή να “τσιμπηθεί” από δράκαινα.

Από εμπειρίες παθόντων, ο πόνος, στο “τσίμπημά” της περιγράφεται, συνήθως, ως παροξυσμικός. Όταν το πτερύγιο της διαπεράσει την ανθρώπινη σάρκα και διαχύσει το δηλητήριο της, για τις δύο πρώτες ώρες, ο πόνος θα είναι πολύ έντονος. Το σημείο του τραυματισμού θα γίνει κόκκινο και θα διογκωθεί η μολυσμένη περιοχή, η οποία και θα “νιώθεται” μουδιασμένη, μέχρι και την επόμενη ημέρα. Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι, ο ερεθισμός σε συνδυασμό με τον πόνο μπορεί να διαρκέσει έως και… δύο εβδομάδες! Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις, η «μαύρη» ράχη της (το αγκάθι της) μπορεί να σπάσει, μένοντας “μέσα” στην ανθρώπινη σάρκα και η οποιαδήποτε ενεργεία  για την αφαίρεσή της, θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη δυσφορία στον παθόντα, μέχρι την πλήρη αποβολή της.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΊΑ:

Το δηλητήριο της δράκαινας έχει ένα τύπο πρωτεΐνης που είναι πολύ ασταθής με τη θερμότητα. Αυτό σημαίνει ότι, η μόνη θεραπεία είναι να τεθεί το σκέλος που τραυματίστηκε σε πολύ ζεστό νερό, τόσο, ώστε να μην προκαλέσει στον παθόντα έγκαυμα. Σε έρευνες που πραγματοποιήθηκαν, η συγκεκριμένη πρωτεΐνη μπορεί να διασπαστεί σε θερμοκρασίες άνω των 40 ° C. Αυτός ο τρόπος, θα επιφέρει μια ταχεία και μόνιμη ανακούφιση από τον πόνο, όμως… μια ιατρική διάγνωση κρίνεται απαραίτητη.

ΕΠΟΧΗ ΜΕ ΕΞΑΡΣΗ ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΩΝ:

Οι περισσότερες αναφορές για τσιμπήματα δράκαινας εστιάζονται κατά τη διάρκεια του Αυγούστου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ψάρι βρίσκεται σε αφθονία αυτό τον μήνα. Ο λόγος είναι ότι, την περίοδο εκείνη, υπάρχει μεγάλη προσέλευση  κόσμου στην θάλασσα.

ΤΡΟΠΟΙ ΑΛΙΕΥΣΗΣ:

Η δράκαινα αλιεύεται πολύ συχνά με καλάμι ή «καθετή» και είναι πολύ χαρακτηριστικό και έντονο το χτύπημα της. Αρκετοί «νέοι» ψαράδες, κόβουν το παράμαλλο και την πετούν στην θάλασσα, προκειμένου να την αποφύγουν, ένω όσοι είναι “φίλοι” με το παραπάνω ψάρι, την κρατούν απομονώνοντας, το δηλητηριώδες αγκάθι της.

ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ;

Στις μέρες μας δεν έχει παρατηρηθεί ότι το τσίμπημα από δράκαινα επιφέρει θάνατο. Σύμφωνα με  έρευνες που πραγματοποιήσαμε στο διαδίκτυο, με κάθε επιφύλαξη, φημολογείται ότι υπήρξε ένα κρούσμα θανάτου σε ψαρά, όταν δέχτηκε πολλαπλά τσιμπήματα από μια μεγάλο-δράκαινα (περίπου το 1933). Όμως, δεδομένου ότι αυτή είναι η και μόνη περίπτωση θανάτου που εντοπίσαμε και σε συνδυασμό ότι δεν υπάρχει κάποιο επίσημο πόρισμα, πιθανόν  το παραπάνω θύμα, να πέθανε από άλλες ιατρικές αιτίες, τις οποίες επιδείνωσαν τα πολλαπλά τσιμπήματα που δέχτηκε από το συγκεκριμένο ψάρι.

Ως επίλογος των παραπάνω είναι ότι, θα πρέπει να σεβόμαστε και να προσέχουμε τον υδρόβιο πλούτο.

 

ΔΕΊΤΕ ΠΩΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ

ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΤΟΝΟ  «ΧΤΥΠΗΜΑ» ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ