Το σεταρισμα των όπλων
Το σετάρισμα των όπλων του ψαροτουφεκά, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Το κάθε όπλο που βγάζει ο κάθε κατασκευαστής, βασίζετε σ ένα πλάνο, το πλάνο της ανταγωνιστικότητας. Πρέπει να είναι δυνατό, ευθύβολο, ωραίο οπτικά και φυσικά οικονομικό. Δεν γίνεται ένα “τέτοιο” όπλο να μην παίρνει βελτιώσεις, με εξαίρεση στα πολύ ακριβά όπλα, όπου εκεί δεν υπάρχει οικονομία. Ποτέ και τίποτε όμως δεν είναι σίγουρο…Γράφει ο Αθανάσιος Ευθυμίου
Πριν από πολλά χρόνια, έβγαλαν τον οδηγό από τα συμβατικά, λέγοντας, ότι μη έχοντας η βέργα τριβές πάνω στον οδηγό, θα ήταν ποιο γρήγορη. Καμιά σχέση! Πίσω από αυτό κρυβόταν ένα μεγάλο μυστικό. Εκείνη την εποχή, τα όπλα ήταν ανίσχυρα να ξετρυπώσουν τα μεγάλα ψάρια. Έτσι άρχισαν να βάζουν διπλά ή χοντρά δυνατά λάστιχα. Οι τότε σωλήνες δεν άντεχαν κι έκαναν “κοιλιά”. Κατά την εκτόνωση, ο σωλήνας επανερχόταν στην αρχική του θέση, με αποτέλεσμα ο οδηγός να “χτυπά” την βέργα και να της αλλάζει πορεία και για αυτό τον λόγο, έβγαλαν από πάνω τον οδηγό. Όμως, οι λεπτές βέργες χωρίς οδηγό ήταν άχρηστες, επειδή χωρίς οδηγό λύγιζαν πολύ και είχαν μεγάλες ταλαντώσεις. Για αυτό τον λόγο, της αντικατέστησαν με σιδερένιες 8αρες.
Όπως καταλαβαίνετε, άλλα όπλα πουλούσαν και με άλλα ψάρευαν, (τα οποία τα είχαν προσαρμόσει στα ψαρέματα τους).
Το πρώτο που παρατηρούμε από τα παραπάνω είναι, ότι ένα δυνατό “τουφέκι” για να είναι αποτελεσματικό, θέλει και την ανάλογη σε πάχος βέργα. Η αρχή του κάθε όπλου είναι ίδια.
Ένα οποιοδήποτε όπλο, ότι μήκος και να έχει, όταν το “σετάρουμε” με το ίδιο πάχος λάστιχο, π.χ 16 χιλ. κομμένο με τον ίδιο συντελεστή (π.χ 3), όλα τα όπλα στο μηχανισμό σκανδάλης έχουν τα ίδια φορτία, (στην περίπτωση μας περίπου 35 κιλά, όλα τα όπλα και τα ρολερ).
Είτε είναι συμβατικό, (75αρι, 100αρι… κ.λ.π.) είτε είναι ξύλινο, είτε είναι ρολερ… Ίδιο λάστιχο, ίδιος συντελεστής, ίδια φορτία!
Η πρώτη βελτίωση που μπορούμε να κάνουμε σε αυτό το όπλο είναι, να μεγαλώσουμε τον συντελεστή.
Αν το μέγιστο του συντελεστή, που μας δίνει ο κατασκευαστής, είναι 3.4 και κόψουμε το λάστιχο με αυτό το συντελεστή, κερδίζουμε δυο πράγματα:
- Πρώτον, μεγαλώνει η δύναμη, (δηλαδή τα κιλά τα οποία δέχεται ο μηχανισμός σκανδάλης).
- και δεύτερον, μικραίνοντας το λάστιχο, μεγαλώνει η διαδρομή που διανύει, (το λάστιχο) κατά την εκτόνωση.
Αν δηλαδή από την κεφαλή μέχρι το δεύτερο κοκοράκι, η εγκοπή έχουμε 95 εκ., τότε με συντελεστή 3 θα κόψουμε το λάστιχο 31.5 εκ. 31.5-95=63.5 εκ., δηλαδή θα έχουμε μια διαδρομή 63.5 εκ. Σε αυτή τη διαδρομή ξεκινάει με 35 κιλά και στα 63.5 εκ. είναι 0.
Με συντελεστή 3.4 θα κόψουμε το λάστιχο 28 εκ., δηλαδή μεγαλώνουν τα φορτία και θα έχουμε μια διαδρομή 67 εκ. Σε αυτή τη διαδρομή ξεκινά με 37 κιλά περίπου και στα 67 εκ θα είναι 0.
Πολλές φορές δεν κόβουμε τα λάστιχα με τον μέγιστο συντελεστή για δυο λόγους:
- Πρώτον δεν μπορούμε να τα οπλίσουμε
- και δεύτερον έχουν μικρότερη “μνήμη”.
Το λάθος που κάνουν πολλοί είναι ότι βάζουν μεγάλης διατομής λάστιχα, τα οποία μη μπορώντας να τα οπλίσουν, τα κόβουν με μικρό συντελεστή, με αποτέλεσμα να έχουμε αντίθετα αποτελέσματα, δηλαδή λιγότερα κιλά δύναμη από ότι μπορούν να μας δώσουν με μικρότερη διαδρομή.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι, η δική μας ευκολία στο όπλισμα, καθορίζει σε πόσο δυνατά λάστιχα θα πάμε.
Αυτό βεβαίως διορθώνεται, βάζοντας διπλά λάστιχα μικρότερης διατομής. Με αυτό τον τρόπο κάνουμε τα “τουφέκια” μας πολύ δυνατά έτσι και μια βέργα μεγαλύτερης διατομής είναι απαραίτητη.
Π.χ ένα όπλο με ένα 19αρι με συντελεστή 3.4, δεν μπορούμε να το οπλίσουμε, ενώ δυο 14αρια (που σημαίνει 14+14=28 χιλ. με συντελεστή 3.4 ) θα κάνουμε ένα όπλο πολύ δυνατό και εύκολο στην όπλιση.
Είναι λάθος να λέμε “εγώ θέλω ένα όπλο με ένα λάστιχο για να το οπλίζω γρήγορα“… Για ποιόν λόγο:
Δεν γίνεται να κάνει κάποιος τόσο γρήγορες “τουφεκιές”, που ο χρόνος οπλίσματος ενός δεύτερου λάστιχου να του είναι πρόβλημα.
Σήμερα τα όπλα με ανάποδο μηχανισμό και τα ρόλερ τα οποία βασίζονται ακριβώς στη μεγαλύτερη διαδρομή εκτόνωσης, μας δίνουν ποιο δυνατές και ποιο γρήγορες βολές. Όμως, μπορούν να μας δώσουν τα θηράματα που εμείς επιθυμούμε; Εδώ είναι θέμα γνώσης της τεχνικής που ψαρεύουμε και όχι όπλου.
Η πείρα που θα αποκτήσουμε με την πάροδο του χρόνου θα “οπλίσει” το χέρι μας με το κατάλληλο για εμάς όπλο.
Υπάρχουν χιλιάδες ίδια ψαροτούφεκα, κι όμως, το ίδιο ψαροτούφεκο στο χέρι του κάθε ψαροτουφεκά έχει άλλη συμπεριφορά. Από την ποιο ασήμαντη μέχρι την ποιο σημαντική.
Η πείρα, η τεχνική, η δύναμη, η σωστή εκτίμηση του μεγέθους του ψαριού και της απόστασης, η ευκολία χειρισμού του όπλου μέσα στο νερό, το πώς θα “σετάρει” ο κάθε ένας το όπλο του, κάνουν το ψαροτούφεκο στο χέρι του ψαροτουφεκά να είναι μοναδικό.
Το καλύτερο “σετάρισμα” σε ένα όπλο είναι επιλογή του καθενός μετά από πολύ ψάξιμο.
Σκεφτείτε ποσά διαφορετικά όπλα υπάρχουν και το κάθε όπλο παίρνει δεκάδες μορφές, μαλακά λάστιχα, σκληρά, χ διατομή λάστιχα, χ συντελεστής, χ βέργα κ.λ.π.
Εκατό ψαροτουφεκάδες να ρωτήσουμε θα πάρουμε εκατό διαφορετικές γνώμες.
Δεν υπάρχει η τέλεια συνταγή, όταν κρατήσουμε στο χέρι μας ένα όπλο που του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη θα είναι το τέλειο για εμάς.Να είστε καλά!!!
15 Νοεμβρίου 2016 @ 7:28 μμ
ουσια…..0
15 Νοεμβρίου 2016 @ 9:58 μμ
Η ουσία είναι ότι όταν ξέρης να ψαρεύεις θα βγάλεις ψάρια και με πιρούνι.
16 Νοεμβρίου 2016 @ 9:14 μμ
ΧΑΧΑΧΑ! Τον ρούμπωσες!!!
17 Νοεμβρίου 2016 @ 7:16 πμ
Είχα χρόνια να την ακούσω (διαβάσω) αυτή τη λέξη να είσαι καλά.
Έχω δει νέα παιδιά να παίρνουν ένα μάτσο βέργες, λάστιχα και όπλα να κατεβαίνουν στην θάλασσα και να κάνουν όλη την ημέρα δοκιμές. Αυτά τα παιδιά κάποια στιγμή θα έχουν όπλα προσαρμοσμένα στο δικό τους χέρι στο δικό τους ψάρεμα. Διαφορετικά μπορώ να πω ότι ένα 85αρι ξύλινο με 2χφ16 και βέργα 7.2 είναι ο δολοφόνος τις τρύπας. Παίρνεις κι ένα αλαμανι 120-130 για καρτέρια κι έχεις δυο όπλα που σκορπίζουν θάνατο. Όμως αυτά τα δυο όπλα κοστίζουν σχεδόν 2000 ευρώ. Τι άλλο να πω.