Απελπισία με τα κρούσματα τσιμπήματος τσούχτρας στον Κορινθιακό
Βουτάνε ακόμα και με καταδυτικές στολές για να εντοπίσουν τον αόρατο εχθρό – Κοντεύει Δεκαπενταύγουστος και δεν έχει ληφθεί ούτε ένα μέτρο εξοργίζοντας επιχειρηματίες και παραθεριστές
Με φόντο τα ήρεμα νερά και το ηλιοβασίλεμα με τους υπέροχους χρωματισμούς στον ορίζοντα του Κορινθιακού ένας ηλικιωμένος άνδρας προσπαθεί να μπει στη θάλασσα για να δροσιστεί. Στέκεται για ώρα στα ρηχά κρατώντας μια απόχη. Ο λαιμός του γυρίζει σαν περισκόπιο και το εκπαιδευμένο πλέον βλέμμα του αναζητά τον ύπουλο εχθρό: Την τσούχτρα, αυτό το αποκρουστικό θαλάσσιο ασπόνδυλο με το επώδυνο τσίμπημα που προκαλεί τον φόβο και τον τρόμο εδώ και τρεις μήνες στις παραλίες του κόλπου.
Κάτοικοι, τουριστικοί παράγοντες και παραθεριστές απογοητευμένοι από την ανυπαρξία των αρμόδιων αρχών που δεν έχουν λάβει ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο για να περιορίσουν το φαινόμενο μαθαίνουν αναγκαστικά να ζουν με τον εχθρό τους.
Είτε παίρνουν … το νόμο στα χέρια τους πολεμώντας τις με απόχες, είτε βουτάνε στα ζεστά νερά φορώντας στολές κατάδυσης. Πράγματι, το είδαμε κι αυτό. Αποφεύγουν τα μακροβούτια στα τυφλά, φοράνε μάσκες για να περιπολούν και στο βυθό γιατί δεν ξέρεις από πού θα σου ρθει.
Χθες στην παραλία της Ακράτας ένα παιδί τσιμπήθηκε στο πρόσωπο και το σπαρακτικό του κλάμα σόκαρε τους λουόμενους.
Περιστατικά σαν κι αυτό, με λιγότερο ή χειρότερο πόνο είναι καθημερινό φαινόμενο. Στο Λουτράκι ο κόσμος που συνωστίζεται στην υπέροχη παραλία του περιμένει να περάσει ο «εξολοθρευτής»- έτσι αποκαλούν το καϊκάκι με τα δίχτυα που μαζεύουν τις τσούχτρες. Μετά βουτάνε στα απόνερα του, από ‘κει δηλαδή που μόλις έχει περάσει έχοντας μαζέψει ολόκληρα κιλά από ασπόνδυλα. Σε μια του βόλτα μόνο μπορεί να μαζέψει και εξήντα κιλά τσούχτρας.
Παρατηρώντας τους θα δεις να σχηματίζουν μικρές ομάδες. Πέντε κολυμπούν και δυο φυλάνε τσίλιες στο νερό. Καλά μην φανταστείτε τίποτα απλωτές, ελεύθερο στυλ ή «πεταλούδα». Όταν λέμε μπάνιο σε θάλασσα με τσούχτρες εννοούμε το …μπάνιο της γριάς χωρίς παρεξήγηση. Μικρές κυκλικές κινήσεις σε μια περίμετρο το πολύ δυο-τρία μέτρα.
Οι ιδιοκτήτες των τουριστικών επιχειρήσεων διαμαρτύρονται, όμως δεν είναι ενωμένοι. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, άλλοι πάλι τηρούν τον άγραφο νόμο της σιωπής για να «μην τρομάξουν οι τουρίστες». Οι δημοτικοί άρχοντες καθίστανται όμηροι των τοπικών μικροσυμφερόντων και μετακυλίουν τις ευθύνες. Καμία ελπίδα…
Διαβάστε την συνέχεια στο : http://www.protothema.gr
