Μπορεί οι εικόνες των ψαράδων που μπαλώνουν τα δίχτυα τους στην παραλία της Καβάλας να ανήκουν πλέον στο παρελθόν, ωστόσο η ιστορία αυτών των ανθρώπων είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη νεότερη ιστορία της πόλης.
Οι σύγχρονες ανάγκες της τουριστικής ανάπτυξης της πόλης μετέτρεψαν το επιβατικό λιμάνι «Απόστολος Παύλος» σ’ ένα σύγχρονο λιμενικό χώρο με άριστες λιμενικές υποδομές και την τοποθέτηση καινούργιων πλωτών εξεδρών για τον ελλιμενισμό τουριστικών σκαφών και σκαφών αναψυχής.
Οι μνήμες όμως δεν ξέφτισαν ακόμα.
Οι Καβαλιώτες θυμούνται πάντα τους δεκάδες ψαράδες να απλώνουν τα δίκτυα τους κατά μήκος της παραλίας να τα μπαλώνουν και να τα στεγνώνουν.
Οι πρωινές βόλτες στο λιμάνι έχουν σημαδευτεί από αυτές τις εικόνες των ψαράδων, που μέχρι πριν από κάποια χρόνια ήταν σχεδόν μια τουριστική ατραξιόν.
Σήμερα, που όλα τα αλιευτικά σκάφη, μικρά και μεγάλα, μεταφέρθηκαν στο λιμάνι της ιχθυόσκαλας, η καθημερινότητα των ψαράδων παραμένει ίδια, αλλά μακριά από τα περίεργα και πολλές φορές γεμάτα θαυμασμό μάτια των τουριστών.
Για τους ντόπιους κατοίκους της Καβάλας η εικόνα με τα δίκτυα αραγμένα στην παραλία ήταν μια από τις πολλές μικρές καθημερινές στιγμές της πόλης.
Πολλοί την αναπολούν, άλλοι την ξέχασαν, υποστηρίζοντας ότι τα δίκτυα δεν έχουν θέση στη σύγχρονη εικόνα του λιμανιού.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι ψαράδες της Καβάλας αποτελούν κομμάτι αυτής της πόλης.
Και μπορεί οι περισσότεροι που εργάζονται σήμερα στα ψαροκάικα να είναι Αιγύπτιοι στην καταγωγή, που κάθε μήνα στέλνουν χρήματα στις οικογένειες τους στο Κάιρο ή στην Αλεξάνδρεια, όμως συνεχίζουν ν’ αποτελούν τους συνεχιστές μιας μακράς ιστορίας.
Μιας ιστορίας που συνεχίζεται από όταν η Καβάλα δεν είχε μεγάλο και σύγχρονο λιμάνι, αλλά ένα μικρό, όπου τον περασμένο αιώνα συνωστίζονταν οι ιστιοφόρες τράτες, από όταν τα ψαράδικα (παλιά ψαραγορά) ήταν όχι μόνο χώρος συναλλαγής αλλά και μια τουριστική ατραξιόν και στεγαζόταν σ’ ένα παραδοσιακό κτίσμα στην καρδιά του λιμανιού,από όταν τα δίκτυα κρέμονταν στα κατάρτια των πλοίων για να στεγνώσουν.
