Η αλιεία είναι μια ευρέως διαδεδομένη απασχόληση και για πολλούς ως μέσο επιβίωσης. Είναι επίσης και μια από τις πιο δημοφιλείς ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται πώς προέκυψε το ψάρεμα και ποιος ήταν ο σκοπός του. Η αλιεία βασικά, είναι μια δραστηριότητα που περιλαμβάνει την επιθυμία για ψάρια και την προσπάθεια για την σύλληψή τους. Είναι μια μητρική πρακτική που χρησιμοποιείται από πολλές αρχαίες φυλές σε όλο τον κόσμο. Κάθε φυλή είχε τις δικές της τεχνικές και παραδόσεις σχετικά με αυτή τη δραστηριότητα καθώς και διαφορετικά κίνητρα. Σήμερα, η αλιεία θυμίζει λιγότερο από μια παραδοσιακή πρακτική και περισσότερο ως ένα άθλημα. Αν ζείτε σε ένα μέρος κοντά σε θάλασσα, θα παρατηρήσετε ότι η αλιεία, συνήθως είναι η πρωταρχική πηγή της υπαίθριας διασκέδασης. Αυτή η δραστηριότητα όμως δεν περιορίζεται μόνο σε ένα απλό ψάρεμα, αλλά μπορεί εξελίσσεται ακόμα και ως… τουρνουά αλιείας.
Το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό μερικών ανθρώπων είναι… από πού προέρχεται η αλιεία; Η έλευση της αλιείας μπορεί να εντοπιστεί πίσω στη Μεσολιθική περίοδο που χρονολογείται περίπου 10.000 χρόνια πίσω. Τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα απορριπτόμενα οστά ψαριών και οι σπηλαιώδεις ζωγραφιές ήταν αρκετές αποδείξεις για να καταλήξουν οι ιστορικοί στο συμπέρασμα, ότι η θαλάσσια τροφή ήταν ένα από τα κύρια μέσα επιβίωσης και η κατανάλωσή τους ήταν σε μεγάλες ποσότητες κατά τη διάρκεια της εποχής εκείνης. Ορισμένοι πάλι πιστεύουν, ότι η αλιεία μπορεί να χρονολογείται και πριν από την ανάπτυξη των σύγχρονων ανθρώπων, αλλά αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα. Ένα παράδειγμα είναι και ο ποταμός Νείλος, ο οποίος ήταν το κέντρο της αλιευτικής δραστηριότητας. Υπήρχαν πολυάριθμες μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν στην αλιεία κατά τις πρώιμες εκείνες εποχές, οι οποίες απεικονίζονται εμφανώς ως “σκηνές” (ζωγραφιές) που εντοπίστηκαν πάνω σε αιγυπτιακούς τάφους. Από την αρχή του 12ου αιώνα χρησιμοποιήθηκαν μεταλλικά άγκιστρα για την αλίευση ψαριών. Τα πιο σημαντικά ψάρια τότε ήταν, τα χέλια και τα γατόψαρα.
Η αρχαία ελληνική κουλτούρα δεν περιέχει πάρα πολλές απεικονίσεις σκηνών αλιείας, γεγονός που υποδηλώνει ότι η αλιεία κατείχε χαμηλή κοινωνική θέση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Υπάρχουν εικόνες της Ελληνο-ρωμαϊκής αλιείας από μωσαϊκά που αντιπροσωπεύουν την αλιεία με ράβδους , πετονιές και δίχτυα από σκάφη. Εμφανίζεται επίσης και ο Θεός Ποσειδώνας που κατέχει αλιευτικό δόρυ “τρίαινα”. Ο Ποσειδώνας έχει επίσης επισημανθεί ως ο Θεός της αλιείας.
Αναφορές στην αλιεία μπορούν επίσης να βρεθούν σε κάποια αρχαία λογοτεχνικά κείμενα. Ακόμη και η Βίβλος περιέχει κάποιες αναφορές για αυτή την αρχαία δραστηριότητα. Ένα παράδειγμα είναι στον Ιώβ 41: 7 “τὰ ἔγκατα αὐτοῦ ἀσπίδες χάλκεαι, σύνδεσμος δὲ αὐτοῦ ὥσπερ σμυρίτης λίθος”. -(Μπορείς να γεμίσεις το δέρμα του με βέλη; Ή, το κεφάλι του με αλιευτικά καμάκια); Το βιβλίο αυτό είναι διαθέσιμο μέχρι σήμερα και περιέχει αναφορές στις διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιούνταν τότε. Έχει περιγράψει την αλιεία ως ένα “ακίνητο δίχτυ” με πολύ ενδιαφέρων τρόπο. Λέει ότι οι αλιείς χρησιμοποιούσαν δίχτυα πλούσιου λίνου και κινούνταν σε κύκλο, ενώ χτυπούσαν την επιφάνεια της θάλασσας με τα κουπιά τους.
Ως εκ τούτου, η προέλευση της αλιείας είναι αποτρόπαια για άλλους ανθρώπους.
Η αλιεία λοιπόν, χωρίς αμφιβολία, παραμένει μέχρι σήμερα, με πολλές από τις αρχαίες μεθόδους και τεχνικές που εξακολουθούν να υπάρχουν.
